หลวงปู่หมุน ฐิตสีโล วัดบ้านจาน ถือเป็นพระเถระอมตะแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ที่มีอายุยืนยาวกว่า 109 ปี ซึ่งถือเป็นพระสงฆ์ที่มีอายุยืนยาวที่สุดในรุ่นนี้ ท่านได้รับฉายานามว่า “ฐิตสีโล” ซึ่งหมายถึง “ผู้ตั้งมั่นในสิ่งที่ดี” และยังเป็นพระผู้ใฝ่รู้ใฝ่เรียน โดยในช่วงวัยหนุ่ม ท่านได้ออกธุดงค์ไปยังสถานที่ต่าง ๆ ทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศเพื่อศึกษาวิชากับอาจารย์สำนักต่าง ๆ ทั่วทั้งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมถึงประเทศลาว มาเลเซีย และอินโดนีเซีย
หลวงปู่หมุนเป็นพระสงฆ์ที่เคร่งครัดในกรรมฐานอย่างแท้จริง เนื่องจากท่านมีอายุพรรษาที่ยาวนานมาก ทำให้ท่านมีเรื่องราวที่สำคัญและลึกลับที่ทิ้งไว้ให้ชนรุ่นหลังได้กล่าวถึงและระลึกถึงพุทธคุณของท่าน โดยเฉพาะเรื่องราวของวิทยาคมและเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ท่านได้ประสบตลอดอายุการครองสมณศักดิ์
ในปีหนึ่งที่หลวงปู่หมุนดำรงสมณศักดิ์ ท่านเริ่มสร้างวัตถุมงคลพระรุ่นแรกเพื่อแจกจ่ายแก่ญาติโยม โดยต้องมีการจัดหามวลสารที่ศักดิ์สิทธิ์เพื่อเพิ่มความเข้มขลังให้กับพระเครื่องนั้น กระบวนการปลุกเสกต้องใช้เวลาและความพิถีพิถันในการดำเนินการ
ในการปลุกเสกพระและมวลสารต่าง ๆ ขณะที่หลวงปู่กำลังดำเนินพิธีอยู่นั้น พร้อมกับพระลูกปัดที่นั่งล้อมวงสวดคาถาปลุกเสกอยู่ บริเวณรอบ ๆ ก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่ปกติ โดยเกิดสายลมแรงและพายุมากระทบทำให้ต้นไม้โยก และไม่นานนักก็มีเสียงหมาที่ค่อย ๆ เงียบไป
